Esra BÖLÜKBAŞI
Son zamanlarda Distopik bir romanın sayfalarında sıkışıp kalmışız gibi hissediyorum. Haber kanalları arasında gezinirken hangisinin daha kötü olduğunu anlamaya çalışıyorum. Açlık, sefalet, savaş, kaos, insanların daha çok para kazanmak uğruna yarattığı felaketler bitmek bilmiyor.
Hatırlayalım… 13 Mayıs 2014’te Soma’daki maden ocağında korkunç bir kaza oldu: Yerin 400 metre altında, 301 kişi hayatını kaybetti. Gaz maskeleri yetersizdi, yaşam odaları yoktu. Çünkü o firmayı yönetenler, çalışanların güvenliği yerine kârı düşünüyorlardı. Soma’nın yarası henüz sarılmamışken, Ermenek’teki Has Şekerler Madencilik’in kömür madeninde su baskını sonucu 18 işçi daha can verdi. Madende boğulan bir işçinin annesinin, “Oğlum yüzme de bilmezdi, suyun içinde ne yaptı?” diye feryat etmesi unutulmazdı.
11 Ekim 2017’de İzmir’in Aliağa ilçesindeki TÜPRAŞ Rafinerisi’nde meydana gelen kazada 4 işçi öldü. Gaz sıkışmasına bağlı patlamanın nedeni ise ihmaller silsilesiydi: Ateşli çalışma izni olmadan ve gaz ölçümü yapılmadan 4 işçi ölüme yollandı. Emniyet tedbirlerinin alınmadığını gören işçiler, işsiz kalmaktan korktukları için ses çıkaramadılar.
13 Şubat Salı günü, saat 14.28’de Erzincan’ın İliç ilçesindeki altın madeninde toprak kayması gerçekleşti. 9 işçi hâlâ kayıp. Maden Mühendisleri Odası eski başkanı, bu madenle ilgili yıllardır uyarıda bulunduklarını ancak kulak asılmadığını söylüyor.
Madenle ilgili, çevreye büyük zarar vereceğini belirten bir aktivistin videosu da ortaya çıktı. “Yıllardır patlatılan, içinden altın çıkarılıp siyanürle yıkanan bu devasa dağ, Fırat Nehri’ne doğru akıyor. Kendi ülkesinde bir ağacın dalını kırdırmayan Kanadalı bir şirket, gelip bizim ülkemizde hem doğayı hem de insanı katlediyor.”
Bunlar, ülkemizde insan hayatının değersizleştirildiği birkaç örnek.
Bize düşen, hayatta kalmak için verdiğimiz mücadelede bir es vermek, beynimizin, benliğimizin, insanlığımızın farkına varmak. Unuttuğumuz şeyleri hatırlamak, bizi diğer canlılardan ayıran “düşünmek” eyleminin gereğini yapmak. Unuttuğumuz şeyler yüzünden, kendi kaderimizi belirleme hakkımızdan biraz daha uzaklaşıyoruz. Gücü elinde tutanlar, bize ölümü gösterip sıtmaya razı etmeye çalışıyorlar.
