Nihat BENCAN
Bugün aslında gündem bu değildi. Başka konulara değinecek ve görüşlerimizi okurlarımızla paylaşacaktık. Ancak, gazete hazırlanırken Suriye-İdlip’ten gelen ve yüreğimizi dağlayan haberler her şeyi ters düz etti.
Canımız acıdı, ciğerimiz dağlandı!
Gencecik vatan evlatlarının canını yitirdiği, şehitlik mertebesine ulaştığı haberi ülkenin üzerine bir kara bulut gibi çöktü.
Analar, eşler, çocuklar yine ağlamaya başladı. Şehitlik mertebesine ulaşan tüm Mehmetçiklerimize Allahtan rahmet, ailelerine baş sağlığı diliyor ve anaların, eşlerin, çocukların gözyaşlarının akıtılmadığı bir dönemin en kısa zamanda yaşanmasını temenni ediyorum.
Herkes, her görüş, her taraf günlerdir sosyal medyada, televizyonlarda, radyolarda konuşuyor, yazıyor. Ben buradan tekrar etmek, uzun uzun yazmak, yorum yapmak, şöyle olsa daha iyi olur demek istemiyorum. Bu hafta böyle olsun. İçimdeki duygularımı buraya aktarmaya yazmaya kalksam bu satırlar yetmez. Ama benim tüm duygularımı anlatan bir sosyal medya paylaşımını sizinle paylaşacağım. İşte duyguların patladığı yer burası.
Çatışmada şehit olmuş bir askerimizin evine taziyeye giden binbaşı anlatıyor:
‘’Şehidimizin evine gittik 5 yaşında bir kız vardı. Elindeki mavi balonu hiç kimseye vermiyordu. Beraber oynayalım mı dedim. Olmaz, ‘patlarsa ölürüm’ dedi. Patlarsa ben sana binlercesini alırım dedim ve minik kız bana şu cevabı verdi ‘Babam şişirdi bu balonu içinde onun nefesi var.’
İşte sözün her şeyin bittiği yer burası.
Şunu demek istiyorum: YETTİ ARTIK YETER!!
