Ortadoğu’da ateş yeniden göğe yükseliyor. İsrail ile İran arasında patlak veren savaş, sadece iki ülkenin değil, tüm bölgenin kaderini yeniden yazıyor. Türkiye ise bu satranç tahtasında, iki düşman arasında nasıl bir hamle yapacak. Bir yanda tarihsel ve mezhepsel gerilimlerle şekillenmiş İran; diğer yanda Türkiye’nin bölgesel yükselişini her fırsatta baltalayan İsrail. Peki Türkiye bu savaşta nerede durmalı?
İran: Türk’ün Düşmanı Dostumdur
İran, Osmanlı’dan bu yana Türkiye’nin doğal rakibi. Mezhebi farklılıklar, jeopolitik çıkar çatışmaları ve son yıllarda artan nüfuz mücadelesi, iki ülkeyi dostluktan uzak tutuyor. İran’ın Suriye’deki varlığı, PKK’ya dolaylı desteği ve Türkiye’yi “Sünnilerin Doğal Lideri” olarak görmesi, bu düşmanlığı diri tutuyor.
İsrail: Sessiz Savaşın Aktörü
Öte yandan İsrail, Türkiye’ye karşı doğrudan savaş açmasa da, diplomatik, ekonomik ve istihbari alanlarda sürekli bir kuşatma içinde. Kudüs meselesinden Gazze’ye, Doğu Akdeniz’den Azerbaycan-Ermenistan hattına kadar her cephede Türkiye’nin karşısında duran bir aktör. Siyonist lobilerin Batı’daki etkisiyle Türkiye’nin imajını zedeleyen, savunma sanayii projelerini engellemeye çalışan bir yapıdan söz ediyoruz.
Taraf Olmak mı, Tarafsız Kalmak mı?
Bu savaşta taraf olmak, Türkiye için bir tuzağa düşmek olabilir. İran’ı desteklemek, mezhepçi bir cepheye savrulmak; İsrail’i desteklemek ise halkın vicdanında derin yaralar açmak demek. Ancak tamamen tarafsız kalmak da mümkün değil. Çünkü savaşın dumanı Türkiye’nin sınırlarına kadar ulaşıyor.
Akıllı Tarafsızlık ve Stratejik Denge
Türkiye’nin bu denklemde izlemesi gereken yol, “akıllı tarafsızlık” olabilir. Ne İran’ın mezhepçi yayılmacılığına ne de İsrail’in emperyalist hamlelerine boyun eğmeden, kendi ulusal çıkarlarını önceleyen bir diplomasi. Bu, hem askeri caydırıcılığı artırmayı hem de bölgesel barış için arabuluculuk rolünü üstlenmeyi gerektirir.
Düşmanların Savaşında Taraf Olmak, Kendi Geleceğini Yakmaktır
İki ucu ….. değnek bu savaş. Türkiye’nin yapması gereken, bu değneği eline almadan, kendi yolunu çizmek. Ne İran’ın omurgasız rejim politikalarına ne İsrail’in sinsi planlarında yer almak. Kendi kaderini yazmak, başkalarının savaşında figüran olmamak.
